آسیب مهره‌های گردنی در بیماران با ترومای غیر‌ نافذ گردن

چکیده مقدمه: تروما یکی از مهم‌ترین علل مرگ‌و‌میر و ناتوانی در 4 دهه‌ی اول زندگی است. آسیب مهره‌های گردن به دلیل دارا بودن میزان بالای مرگ‌و‌میر و عوارض اهمیت بسیاری دارد. این آسیب‌ها اثر روحی– روانی، اجتماعی و مالی ژرفی برای بیمار و خانواده او به همراه خواهند داشت. هدف: بررسی آسیب مهره‌های گردنی در بیماران با ترومای غیر نافذ گردن مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی و بر پرونده‌ی بیمارانی که با شکایت ترومای گردن در سال‌های 1388 تا 1391 به اورژانس بیمارستان پورسینا مراجعه کرده بودند، انجام شد. ملاک تشخیص شکستگی مهره‌های گردن رادیو‌گرافی ساده و CT اسکن تایید شده توسط متخصص طب اورژانس بود. اطلاعات دموگرافی، محل آسیب، مکانیسم آسیب و نوع شکستگی بر اساس پرونده استخراج و سپس داده‌ها با نرم‌افزار آماری 16 SPSS تجریه و تحلیل شد. نتایج: پس از بررسی 6235 بیمار ترومای گردنی، 374 نفر با شکایت ترومای غیر نافذ گردنی وارد مطالعه شدند. 7/83 % مرد بودند. متوسط سنی 46/17 ± 64/39 سال بود و بیشترین رده‌ی سنی درگیر 59-30 ساله بود. بیشترین علت آسیب تصادف با وسایل نقلیه(69%) و سپس سقوط از ارتفاع( 2/14%) بود. بیشترین محل شکستگی مهره‌های گردن مربوط به مهره C6 ( 1/19% ) و بیشترین محل دررفتگی مهره‌های گردن مربوط به C6-C7 ( 9/22% )بود. در 16 % موارد آسیب ناکامل نخاع و در 8/7 % موارد قطع کامل نخاع صورت گرفته بود. در 7/56% افراد آسیب‌های همراه دیده شد که بیشترین آن‌ها آسیب اندام(3/61 %) و سپس ترومای سر با افت GCS(7/21 %) بود. بین جنس و علت آسیب (0001/0P<)، مهره‌ی شکسته(002/0P=)، ضایعه همراه (003/0P=) انواع ضایعه همراه(009/0P=) ارتباط معنی‌دار وجود داشت. همچنین، بین سن و علت آسیب ارتباط معنی‌دار وجود داشت(0001/0P<). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد با توجه به این که بیشتر آسیب‌های ستون مهره‌های گردن در مردان و گروه جوان (20-39 سال) و بیشترین مکانیسم تروما، برخورد با وسایل نقلیه بود، با مراقبت بیشتر می‌توان تا حد زیادی از این آسیب‌ها پیشگیری کرد.